ศูนย์นวัตกรรมเทคโนโลยีหลังการเก็บเกี่ยว

การควบคุมโรคหลังการเก็บเกี่ยวของผลสตรอเบอรี่โดยใช้เอลิลไอโซไธโอไซยาเนท

เอกชัย เขื่อนมณี

วิทยานิพนธ์ วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต (วิทยาการหลังการเก็บเกี่ยว) บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. เชียงใหม่. 2545. 122 หน้า.

2545

บทคัดย่อ

  จากการศึกษาผลของเอลิลไอโซไธโอไซยาเนท ซึ่งเป็นสารประกอบในน้ำมันมัสตาร์ด ต่อเชื้อสาเหตุ และการเน่าเสียของผลสตรอเบอรี่พันธุ์พระราชทาน เบอร์70 (พันธุ์ Toynoka) หลังการเก็บเกี่ยว โดยใช้เอลิลไอโซไธโอไซยาเนท ความเข้มข้น 0.01, 0.03 และ 0.05 มิลลิกรัมต่อลิตรของอากาศ รมเส้นใยของเชื้อ Botrytis sp. Rhizopus sp. และ Pestalotiopsis sp. บน malt extract agar ที่อุณหภูมิห้อง (28 องศาเซลเซียส) ความชื้นสัมพันธ์ 87 เปอร์เซ็นต์ เป็นเวลา 3, 6, 9, 12 และ 24 ชั่วโมง พบว่า การรมด้วยเอลิลไอโซไธโอไซยาเนทที่ความเข้มข้น 0.01 มิลลิลิตรต่อลิตรของอากาศทุกระยะเวลา มีผลชะลอการเจริญของเส้นใยเชื้อราทั้ง 3 ชนิด ส่วนที่เข้มข้น 0.03 และ 0.05 มิลลิลิตรต่อลิตรของอากาศ ทุกระยะเวลา มีผลยับยั้งการเจริญของเส้นใยเชื้อราทั้ง 3 ชนิด สำหรับการรมด้วยเอลิลไอโซไธโอไซยาเนท ความเข้มข้น 0.01 มิลลิลิตรต่อลิตรของอากาศ เป็นเวลา 3 ชั่วโมง มีผลชะลอการงอกของสปอร์เชื้อราทั้ง 3 ชนิด ในขณะที่การรมเอลิลไอโซไธโอไซยาเนท ที่ความเข้มข้น 0.01 มิลลิลิตรต่อลิตรของอากาศ เป็นเวลา 6, 9, 12 และ 24 ชั่วโมง และที่ความเข้มข้น 0.03 และ 0.05 มิลลิลิตรต่อลิตรของอากาศ ทุกระยะเวลา มีผลยับยั้งการงอกของสปอร์เชื้อรา

การรมผลสตรอเบอรี่ด้วยเอลิลไอโซไธโอไซยาเนทที่ความเข้มข้น 0.01 มิลลิลิตรต่อลิตรของอากาศ เป็นเวลา 6, 9, 12 และ 24 ชั่วโมง สามารถชะลอการเน่าเสียของผลสตรอเบอรี่ที่เก็บรักษาไว้ที่อุณหภูมิ 5 และ 10 องศาเซลเซียสได้ โดยไม่มีผลต่อคุณภาพของผล และมีอายุการเก็บรักษา 10 วัน ในขณะที่ผลสตรอเบอรี่ที่ไม่ได้รมและที่รมด้วยเอลิลไอโซไธโอไซยาเนท เป็นเวลา 3 ชั่วโมง เก็บรักษาไว้ที่อุณหภูมิเดียวกัน มีอายุการเก็บรักษาเพียง 6 วัน ส่วนการรมด้วยเอลิลไอโซไธโอไซยาเนทที่ความเข้มข้น 0.03 และ 0.05 มิลลิลิตรต่อลิตรของอากาศ ทำให้ผลสตรอเบอรี่มีกลิ่นและรสชาติผิดปกติ รวมทั้งไม่เป็นที่ยอมรับของผู้บริโภค สำหรับการรมผลสตรอเบอรี่ที่เก็บรักษาไว้ที่อุณหภูมิห้องด้วยเอลิลไอโซไธโอไซยาเนท พบว่า ไม่มีผลในการชะลอการเน่าเสียของผลสตรอเบอรี่