วิตามินอีในเมล็ดหลังเก็บเกี่ยวของข้าวก่ำ งาขาว งาดำ และงาขี้ม้อน
ธิดารักษ์ แสงอรุณ กรวรรณ ศรีงาม และ ดำเนิน กาละดี
วารสารวิทยาศาสตร์เกษตร 42 (3 พิเศษ): 408-411. 2554.
2554
บทคัดย่อ
วิตามินอี ถูกนำมาใช้เป็นสารอาหารต้านอนุมูลอิสระในผลิตภัณฑ์อาหารเพื่อสุขภาพหลายชนิด ดังนั้นจึงจำเป็นที่ต้องวิเคราะห์ปริมาณวิตามินอี ในวัตถุดิบที่จะใช้ประกอบเป็นผลิตภัณฑ์ดังกล่าว ในงานวิจัยนี้ได้ตรวจสอบปริมาณวิตามิน อี และไขมันโดยรวมในเมล็ดหลังเก็บเกี่ยวของงาขี้ม้อน งาดำ งาขาว จำนวน 12, 2,1 ตัวอย่างพันธุ์ตามลำดับ ในรำละเอียดของข้าวก่ำ และข้าวขาว อีก 24 และ 2 ตัวอย่างพันธุ์ ตรวจวัดปริมาณวิตามินอี โดยเทคนิคโครมาโตกราฟฟีของเหลวแบบสมรรถนะสูง (High Performance Liquid Chromatography ; HPLC) ผลการวิจัยพบว่าเมล็ด งาดำ งาขาว และงาขี้ม้อน มีปริมาณไขมันโดยรวมสูงกว่ารำข้าว 18% โดยเฉพาะงาดำ มีไขมันสูงสุด (45.26%) รองลงมาได้แก่งาขี้ม้อน (34.49%) งาขาว (33.77%),รำข้าวขาว (23.84%)และรำข้าวก่ำ (16.75%)ตามลำดับ ซึ่งตรงกันข้ามกับปริมาณวิตามินอี ที่พบสูงมากในงาขี้ม้อน (276.78 ug/g dw) ตามด้วยงาดำ (248.55 ug/g dw)และงาขาว (147.75 ug/g dw)ทั้งนี้ปริมาณวิตามินอี ในเมล็ดงาสูงกว่าในข้าว โดยพบว่ารำข้าวก่ำมีวิตามินอี 138.15 ug/g dwและรำข้าวขาวมีวิตามินอี 121.50 ug/g dwอย่างไรก็ตามเมื่อตรวจสอบความสัมพันธ์ไม่พบความสัมพันธ์ใดๆระหว่างปริมาณไขมันโดยรวมกับปริมาณวิตามินอี (r = 0.14ns)