เปรียบเทียบการใช้รังสีและสารเคมีบางชนิด ในการยืดอายุการเก็บรักษาของมะม่วง
สุภา สุขเกษม พวงผกา คมสัน วัลลภา ธีรภาวะ และ มานนท์ สุตันทวงษ์
รายงานการวิจัย กลุ่มงานวิจัยโรคพืชผลิตผลเกษตร กองโรคพืชและจุลชีววิทยา กรมวิชาการเกษตร, กระทรวงเกษตรและสหกรณ์, กรุงเทพฯ.
2531
บทคัดย่อ
ปี 2530 พบว่าการทดลองใช้รังสีในระดับต่าง ๆ เพื่อยืดอายุการเก็บรักษามะม่วงพันธุ์หนังกลางวันนั้น ระดับปริมาณรังสีที่ 45 Krad สามารถยืดอายุการเก็บและรักษาคุณภาพของมะม่วงได้ดี จึงนำวิธีดังกล่าวร่วมด้วยการ จุ่มมะม่วงในน้ำร้อนที่ 55ํซ นาน 5 นาที เพื่อเป็นการลดการเน่าเสียหายภายหลังการเก็บ มาเปรียบเทียบกับการใช้สารเคมีอื่น คือ สารเคลือบผิว Semper fresh 1.2 และการใช้สารโปแตสเซียมเปอร์มังกาเนตในปริมาณ 1 ซซ. ต่อมะม่วง 1 กิโลกรัม โดยเปรียบเทียบมะม่วง 5 กรรมวิธี กับมะม่วงซึ่งไม่ผ่านกรรมวิธีใดเลย ภายหลังจากเก็บไว้ในห้องอุณภูมิ 10-13ํซ นาน 20 วัน พบว่าการใช้สารโปแตสเซียมเปอร์มังกาเนต สามารถที่จะรักษาความสดและมีสีเขียวของผลได้ดีที่สุด