ศูนย์นวัตกรรมเทคโนโลยีหลังการเก็บเกี่ยว

เปรียบเทียบระยะเวลาในการเก็บน้ำอ้อย ปริมาณน้ำตาล และเชื้อยีสต์ ในการหมักน้ำอ้อยเป็นแอลกฮอล์ที่ 40 องศาเซลเซียส

ศุภนิตย์ หิรัญประดิษฐ์ และ สัญชัย ตันตยาภรณ์

รายงานการวิจัย กลุ่มงานจุลชีววิทยาประยุกต์ กองโรคพืชและจุลชีววิทยา กรมวิชาการเกษตร, กระทรวงเกษตรและสหกรณ์, กรุงเทพฯ.

2532

บทคัดย่อ

การหมักน้ำอ้อยสดเป็นแอลกฮอล์ที่ 40 องศาเซลเซียส นั้นมีปัจจัยที่เกี่ยวข้องหลาย

ประการ จึงได้ทำการทดลองขนส่งน้ำอ้อยจากโรงงาน โดยวิธีปรับพีเอสน้ำอ้อยเป็น 2-2.5 และ

เติมโปรแตสเซียมเมตาไบซัลไฟท์ 500 พีพีเอ็ม แล้วเก็บไว้เป็นเวลา 0 1 2 3 และ 4 อาทิตย์จึง

นำมาหมักแอลกอฮอล์ด้วยยีสต์  Y168  TJ3  และ  M30  โดยนำน้ำอ้อยนั้น ๆ มาปรับความ

หวานเป็น 15 17 19 และ 21 ดีกรีบริกซ์ ต่อจากนั้นปรับพีเอชของความหวานเป็น 4.5 แล้วจึง

เติมหัวเชื้อยีสต์  หมักนาน 2 วัน  ผลปรากฏว่า การปรับพีเอชน้ำอ้อยสดเป็น 2-2.5 แล้วเติมสาร

โปรแตสเซียมเมตาไบซัลไฟท์ 500 พีพีเอ็ม  สามารถช่วยรักษาไม่ให้น้ำอ้อยเสียในระหว่างการ

ขนส่ง และช่วยเก็บรักษาน้ำอ้อยไว้ไม่ให้เสียได้นานถึง  4  อาทิตย์ โดยไม่ทำให้การนำน้ำอ้อยไป

หมักเป็นแอกฮอล์แตกต่างกัน  เชื้อยีสต์ Y168  สามารถหมักน้ำอ้อนเป็นแอลกอฮอล์ได้ดีกว่าเชื้อ

TJ3 และ M30 และมีความแตกต่างกันทางสถิติอย่างมีนัยสำคัญยิ่ง สำหรับการหมักน้ำอ้อยที่มี

ความหวาน 15 17 19 และ 21 ดีกรีบริกซ์ เป็นแอลกอฮอล์จะมีความแตกต่างกันทางสถิติอย่างมี

นัยสำคัญยิ่ง และความแตกต่างจะมีความสัมพันธ์กับระยะเวลาในการเก็บรักษาน้ำอ้อยไว้โดยการ

ปรับพีเอสเป็น 2-2.5 และเติบโปแตสเซียมเมตาไบซัลไฟท์ 500 พีพีเอ็ม นาน 0-4 อาทิตย์