ศูนย์นวัตกรรมเทคโนโลยีหลังการเก็บเกี่ยว

การศึกษาอายุการเก็บเกี่ยวและการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาหลังการ เก็บเกี่ยวของส้มโอพันธุ์ท่าข่อย

ดวงพร อมัติรัตนะ อนันต์ สุนทรเกษมสุข ประกิจ ดวงพิกุล และ ชำนาญ ทองกลัด

รายงานประจำปี 2533 ศูนย์วิจัยพืชสวนพิจิตร สถาบันวิจัยพืชสวน กรมวิชาการเกษตร กระทรวงเกษตรและสหกรณ์, พิจิตร. 2534. 225 หน้า

2534

บทคัดย่อ

การศึกษาอายุเก็บเกี่ยวที่เหมาะสมของสัมโอพันธุ์ท่าข่อย ซึ่งเก็บเกี่ยวได้ปีละ 2 ครั้ง คือ

ช่วงฤดูแล้งระหว่างเดือนกุมภาพันธ์-เมษายน และช่วงฤดูฝน ระหว่างเดือนสิงหาคม-ตุลาคม

พบว่าช่วงที่ส้มโอแก่จัดอยู่ระหว่าง 7-7.5 เดือน โดยนับจากวันดอกบาน การเก็บเกี่ยวในช่วง

9-9.5 เดือน ส้มโอมีสรเปรี้ยว และขม สำหรับในช่วง 8-8.5 เดือน เป็นช่วงที่ส้มโอแก่เกินไป

รสชาติยังดีอยู่แต่เริ่มมีอาการข้าวสาร  ส้มโอเก็บเกี่ยวช่วงหลังฝนมีปริมาณน้ำในผล 60-70 

มากกว่าสัมโอเก็บเกี่ยวช่วงแล้งปริมาณกรดและปริมาณ  Soluble  solids จึงต่ำกว่าส้มโอ

อายุ  6  เดือน ปริมาณกรดสูงเพียง 0.7  ในขณะที่ส้มโอหน้าแล้งสูงถึง 1.0  แต่ปริมาณกรด

ของส้มโอทั้ง  2  ฤดูจะลดลงมาอยู่ในระดับพอเหมาะคือ  0.55  เมื่อแก่จัด  การศึกษาการ

เปลี่ยนแปลงระหว่างการเก็บรักษา พบว่าปริมาณกรดในผลมีแนวโน้มลดลงและปริมาณน้ำตาล

สูงขึ้น ส้มโออายุ 6-6.5 เดือน ความเปรี้ยวและความขมลดลง ความหวานเพิ่มขึ้น ส้มโออายุ

7-7.5  เดือน    มีรสชาติดีขึ้น สำหรับส้มโออายุ 8-8.5 เดือน มีการเปลี่ยนแปลงทางด้านรส

ชาติเล็กน้อย