ตัวอย่างของคนรุ่นใหม่ใฝ่ใจการเป็นเกษตรกร
เมื่อวันที่ 7 ตุลาคม 51
การส่งเสริมการเลี้ยงไก่หรือเลี้ยงสุกร ที่ทางบริษัทเอกชนได้ว่าจ้างเกษตรกรให้เป็นผู้รับจ้างเลี้ยงที่เห็นได้ทั่วไปในปัจจุบัน แน่นอนว่าทางบริษัทเอกชนได้ประโยชน์มากกว่าอยู่แล้ว แต่เกษตรกรจะได้คุ้มกับเสียหรือไม่นั้นควรลองตรองดูให้ถี่ถ้วน เกษตรกรบางคนที่เคยมีประสบ การณ์บางคนก็ประสบความสำเร็จ บางคนก็ล้มเหลวก็มีเช่นกัน สำหรับการรับจ้างเลี้ยงไก่หรือสุกรให้กับบริษัทเอกชนนี้มีมุมมองอยู่หลายด้าน เช่น เกษตรกรมีตลาดและรายได้ที่แน่นอนเพราะมีการประกันราคา ได้รับการส่งเสริมเทคโนโลยีใหม่ ๆ ในการผลิตเพื่อลดต้นทุนการผลิตลง มีการนำเทคนิค วิธีการจากต่างประเทศที่ทันสมัยเข้ามาปรับปรุงเพื่อให้ประสิทธิภาพในการผลิตดีที่สุด เช่น การใช้ระบบไบโอแก๊สในฟาร์มยุคใหม่ซึ่งนอกจากจะลดต้นทุนการผลิตลงแล้วยังสามารถลดปัญหาสิ่งแวดล้อมได้อีกด้วย แต่หากเกษตรกรเลี้ยงเองอาจจะ ลุ่ม ๆ ดอน ๆ ไม่มีความรู้เพียงพอที่จะผลิตสินค้าให้มีคุณภาพตามที่ตลาดต้องการเสี่ยงต่อการขาดทุนต่อไปนี้เป็นตัวอย่างหนึ่งในด้านดี ที่เขาทำแล้วประสบความสำเร็จ คือเมื่อวันก่อนโน้นสื่อมวลชนหลากวัยหลายแขนงได้ไปเยี่ยมชมฟาร์มของ “กฤษฎา คุณากรประพันธ์” เจ้าของฟาร์มสุกรขุน ที่ จ.กาญจนบุรี แม้กฤษฎาเป็นคนรุ่นใหม่แต่สามารถบริหารงานได้ประสบความสำเร็จ น่าจะเป็นตัวอย่างที่ดีแก่คนรุ่นต่อ ๆ ไป ที่จะประกอบธุรกิจของตนเองให้ประสบความสำเร็จ
“กฤษฎา” เล่าให้ฟังว่า ต้นปี 2547 เพิ่งเรียนจบมาหมาด ๆ ได้ไปเยี่ยมชมฟาร์มของญาติ จึงเกิดความคิดแวบขึ้นมาว่า เราน่าจะทำ อะไรที่เป็นกิจการของตัวเอง ดูฟาร์มของญาติเห็นแล้วว่ามันใช้ได้ น่าจะทำให้เราอยู่ได้ด้วยดี อย่ากระนั้นเลย มิรอช้า เลยตัดสินใจทำ เริ่มแรกปี 47 เริ่มสร้างเล้าแรกเลี้ยงสุกรที่ 500 ตัว เลี้ยงอยู่ประมาณ 2 รุ่นดูแล้วคิดว่ามันเป็นไปได้อย่างแน่นอน เลยเริ่มวางแผนการ คือเริ่มวางผังฟาร์มอย่างจริงจัง โดยให้มีไบโอแก๊สด้วย โดยการสร้างเล้าเพิ่มขึ้น จะได้สามารถผลิตไบโอแก๊สและไฟได้อย่างเต็มที่ คิดได้ดังนั้น จึงมาสร้างเล้าเพิ่มรวมเป็น 3 เพื่อให้มีของเสียเพียงพอที่จะสามารถใช้ไฟจากไบโอแก๊สได้ จากนั้นก็เริ่มสร้างบ่อไบโอแก๊สประมาณต้นปี 49 จนทำเสร็จก็มาสร้างเล้าที่ 4 และเล้าที่ 5
ทำไมถึงอยากมีระบบไบโอแก๊ส เพราะไบโอแก๊สสามารถช่วยลดต้นทุนได้ถึง 70% ของรายได้…กฤษฎาบอกพร้อมกับเล่าว่า ไบโอแก๊สนอกจากสามารถช่วยลดค่าไฟได้แล้ว ยังสามารถขายกากได้ด้วย
ไบโอแก๊สที่นี่เป็นโครงการของ ม.เชียงใหม่ เป็นโครงการที่มีเงินสนับสนุนจากรัฐบาลประมาณ 30% โดยเกษตรกรลงทุนที่ 70% จึงนับเป็นทางเลือกหนึ่งของเกษตรกร
สรุปแล้วที่นี่ใช้ระบบไบโอแก๊สที่มี ขนาดบ่อ 500 คิว ต้องใช้ของเสียต่อวัน 80,000 ลิตร ซึ่งสามารถลดค่าไฟได้ประมาณวันละ 1,000-2,000 บาท ส่วนรายได้กฤษฎา บอกว่าปีละ ประมาณ 2,200,000 บาท ต้นทุนต่อปีประมาณ 600,000 บาท
การเลี้ยงสุกรของที่ฟาร์มแห่งนี้ ก็เหมือนกับว่ารับจ้างเลี้ยงเพื่อยกผลผลิตให้บริษัท ที่มาส่งเสริมการเลี้ยงและรับซื้อในราคาประกัน ฉะนั้นจึงต้องทำตามกฎระเบียบที่เขาวางไว้ทุกอย่าง เช่น มาตรการการป้องกันโรคของที่นี่ อย่างแรกหากเป็นบุคคลภายนอกมาก็จะให้เปลี่ยนเสื้อผ้าที่ทางฟาร์มเตรียมไว้ มีการอาบน้ำ ถ้าอยากเข้าไปในเล้าก็ต้องเปลี่ยนรองเท้าและเหยียบน้ำยาฆ่าเชื้อก่อน นับแต่ปี 47 มา ที่ฟาร์มมีความเข้มข้นมากขึ้นเรื่อย ๆ เรื่องมาตรการการป้องกันโรค การเยี่ยมฟาร์มปัจจุบันนี้เราไม่จำเป็นต้องเข้าไปในฟาร์ม เพราะข้าง ๆ เล้ามีประตูกระจกเป็นคอริดอร์ (corridor) ซึ่งไม่จำเป็นต้องเข้าไปข้างในก็สามารถ มองเห็นได้ เป็นการป้องกันโรค นอกจากนี้แล้ว การเลี้ยงสุกรมีการนำเทคโนโลยีและอุปกรณ์ที่ทันสมัยต่าง ๆ เข้ามาช่วย เพื่อลดแรงงานให้น้อยลงและเอาเวลาที่เหลือไปดูแลสุกรได้มากขึ้น
การเลี้ยงสุกรขุนนี้ แม้จะเป็นการเลี้ยงให้กับ “ซีพีเอฟ” แต่กฤษฎาเป็นคนที่มีความรับผิดชอบ เขาทำเอง ศึกษาเอง เลี้ยงเองตั้งแต่แรกทุกขั้นตอนโดยที่ไม่ใช้คนงานเลย นี่เองที่ทำให้เขาประสบความสำเร็จ เพราะหากมีแต่เงินแต่ไม่มี ความรับผิดชอบ ความสำเร็จก็ไม่มีอย่างแน่แท้ เชื่อว่าเขาจะเป็นเกษตรกรที่มีคุณภาพต่อไป
เห็นบุตรชายมีความขยันขันแข็งเอาการเอางานเยี่ยงนี้ ผู้เป็นมารดายิ้มอย่างปลาบปลื้มใจ
ที่มา : หนังสือพิมพ์เดลินิวส์ วันที่ 7 ตุลาคม 2551
http://www.dailynews.co.th/web/html/popup_news/Default.aspx?Newsid=178895&NewsType=1&Template=1
ศูนย์นวัตกรรมเทคโนโลยีหลังการเก็บเกี่ยว มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
Postharvest Technology Innovation Center
เทคโนโลยีหลังการเก็บเกี่ยว | ข่าวเกษตร | บทความ | ฐานข้อมูลงานวิจัย | วีดีโอ | Postharvest Technology
